Nazi Almanya’sı kurulduğunda, polis teşkilatının çoğu Weimar Cumhuriyeti’nin polis teşkilatının devamı şeklinde olmuştur ve bu standart polis teşkilatları Hitler’in istediği bir oluşum değildir.

Hitler, uyguladığı Nazi rejiminde kendisine mutlak sadakatle hizmet edecek birlikler istemiştir ve bunun üzerine SS ve Gestapo kurulmuştur. Gestapo, öylesine güçlenmiştir ki mahkemelerin dahi bu polis teşkilatına sözü geçmez olmuştur. 

Her ne kadar Gestapo’nun kurucusu, bu gizli teşkilatı yöneten Heinrich Himmler olarak bilinse de; Hitler’in en yakın arkadaşı olan Hermann Goering, Gestapo’nun gerçek kurucusudur. Goering, Adolf Hitler’in güçlenmesi ve şansölye unvanı almasından sonra Prusya vekili olmuş ve polis devletlerini örgütlemiştir. Gestapoyu kuran Goreing, bu birime çok sayıda Hitler sempatizanı kişiyi sokarak, Hitler’in görüşlerini çevresine aşılamaya başlamıştır. Çok geçmeden taraftarları artan Hitler’in düşünceleriyle Goering, karşıt görüşlü muhaliflere baskı uygulamaya başlamıştır. Önceleri Hitler için kurulan ve Goering komutasında olan Gestapo, zamanla dikkatleri üzerine çekince Hitler bu polis teşkilatını kullanmak için 1934 yılında Gestapo’nun başına Heinrich Himmler’i tayin etmiştir.

Himmler, komutayı devraldıktan sonra Gestapo’nun kontrolü ve devamlılığı için dinamik ve atılgan SS komutanlarından biri olan Reinhard Heydrich’i başa getirmişir. Kısa zamanda gelişen Gestapo, muazzam bir haberleşme ağı ve detaylı bir bilgi envanterine sahip olmuştur. Ayrıca tamamen gizlenme yeteneği olan bu birlikler, büyük bir gizlilik içinde operasyonlarını sürdürmüşlerdir. Bu gizli ajanlar sıradan bir polis birliği gibi gözükseler de tutuklama, yargılama, infaz gibi sınırsız yetkilere sahiptiler. Yapılan bu uygulamalar neticesinde her ne kadar gizlilik sürdürülse de adı geçen polis teşkilatının kirli yüzü Alman halkını tedirgin etmiştir. 

İlk başlarda Adolf Hitler’in etkinliği arttıran ve büyük bir askeri güç olan SA gün geçtikçe isteklerini artırıyor ve iktidarda bulunan Hitler üzerinde baskı kuruyordu. SA birlikleri artık başına buyruk hareket etmeye başlamıştı ve etrafta darbe dedikoduları dönüyordu. Otoritesinin sarsılacağını ve bir darbe girişimi ihtimali olduğunu fark eden Hitler, tarihte “Uzun Bıçaklar Gecesi” olarak bilinen saldırıyı hazırladı. Bir gecede ve tek bir hamlede SA’nın hemen hemen tüm üst düzey yönetim kadrosu SS ve Gestapo subayları tarafından öldürüldü. Hazırlanan bu operasyonda Gestapo, yüzlerce SA yönetici ya da elemanı hakkında bilgi toplayarak çoğunu tutuklayıp toplama kamplarına gönderdi ya da infaz etti. Gestapo bu operasyondaki başarısıyla bir kez daha Hitler’in övgüsünü kazanmıştı. SA’nın ortadan kaldırılmasından sonra Alman halkı daha da rahatladı.

Yapılan operasyondan sonra Hitler, Heinrich Himmler’i bütün polis birliklerinin başına geçirdi ve Gestapo’yu da Himmler himayesi altına soktu. Gestapo o denli büyüdü ki, Almanya da haberinin olmadığı sokak, ev veya apartman kalmamıştı. Bu geniş haber ağında çalışan gizli polislere maaş ödenmezdi. Genellikle bu gizli elemanlar ellerinde bulunan bu yetkiden zevk aldıkları için bu işe alınmışlardı. Bir süre sonra Gestapo’ya bilgi vermek rejime olan bağlılığı ifade eder oldu ve terfilerde Gestapo önemli güç unsuru olmaya başladı.

Gestapo’nun kurduğu Hitler Gençlik Örgütü, gençleri kendi bünyesine topluyor ve Hitler’e mutlak sadakatle yetiştiriyordu. Gençler Hitler ve Gestapo’ya öyle bir manevi bağlılık hissediyorlardı ki bazen anne ve babasını Gestapo’ya şikayet eden gençler bile oluyordu. II. Dünya Savaşı yıllarında Gestapo ajanlarının sayısı 45 binleri bulmuştu. Gestapo birlikleri bünyesinde yer alan bu 45 bin kişi; casusluk, üst rütbelileri koruma, önemli geçitlerin korunması, kimlik kontrolü yapma, esir kampı yönetme ve daha birçok görevi üstleniyordu. Gizli faaliyetleri ile hem ülke içi hem de uluslararası alanda bilgi toplayan Gestapo, günümüzün “istihbarat teşkilatları” ile benzer bir yapıya sahipti. Ofislerine Gestapoleitstellen adı verilmişti.  

Günümüzdeki istihbarat teşkilatlarının temeli olan Gestapo, II. Dünya Savaşı sırasında önemli komutan ve generallerin korumalığını da üstlenmişti. Gestapo ajanları, savaş sırasında ülkeye sızan casusları bularak infaz etmiş ve savaş kaybedildikten sonra çoğu kaçmasına rağmen yakalananlar kurşuna dizilmiştir. II. Dünya Savaşı’nın anlatıldığı filmlerde sıkça yer verilen Gestapo ajanları, zaman zaman düşman kuvvetlerine karşı haklı da örgütlemişlerdir.

Gestapo öyle gelişmiş bir muhbir ve istihbarat ağına sahipti ki, muhaliflerin ve karşıt görüşlülerin gittikleri barlara, otel odalarına mikrofonlar yerleştiriliyor ve çok önemli bilgiler elde edilerek kolayca bu kişiler tutuklanabiliyorlardı. Almanya’nın Avusturya ile olan birleşmesi herkese gönüllü bir birleşme olarak gösterilse de, Gestapo; Alman askeri birliklerinden önce Avusturya’da çalışmalara başlamış, muhalifleri sindirmiş ve karşıt görüşlerini susturmuştu, bu birleşmeyi gönüllü bir birleşme olarak lanse ettirmişti.

II. Dünya Savaşı’nın ilerleyen yıllarında savaş karşıtı eylemler giderek artmıştı. Gestapo bu eylemleri ve eylemcileri teker teker ortadan kaldırdı. Ayrıca kurulan toplama kamplarının evrak işlerini de yapan Gestapo ajanları, esirlerin üzerinden çıkan değerli eşyaların da kayıtlarını tutmakla da görevlendirilmişlerdi. Gestapo’nun Himmler’den sonra ikinci adamı olan Heydrich, Çekoslovakya’da büyük bir azimle çalışmalarına devam ediyordu. Oluşan huzur ortamıyla birlikte üstü açık bir arabayla dolaşan Heydrich, suikaste uğrayak ve hayatını kaybetti. Bu yetenekli komutanın ölümünden sonra Himmler, intikam amacıyla bölgedeki 3000 Yahudiyi toplama kamplarına sürdü.

II. Dünya Savaşı’nın kaybedeni olan Nazi Almanya’sı yavaş yavaş Sovyetler ve diğer müttefik kuvvetlerince işgal edilirken Gestapo ajanları da yavaş yavaş askeri cepheden çekilmeye, hatta yurt dışına kaçmaya başlamışlardır. Savaşın son anlarına kadar savaşan Gestapo ajanları, Heinrich Himmler’in intihar etmesi ve Adolf Hitler’in kaybolmasından sonra dağılarak tarihin tozlu sayfalarındaki yerlerini almışlardır. Sovyet güçleri yakaladıkları Gestapo ajanlarını kurşuna dizmişler, ayrıca savaştan sonra kurulan Savaş Suçları Mahkemesi’nde Gestapo ajanları, savaş suçlusu, işkenceci ve toplama kamplarındaki infazların hükümlüleri olarak yargılanmışlardır.