MÖ 3500 yıllarında Sümerlerin yazıyı keşfiyle beraber alfabe de doğmuştur. Çivi yazısı denilen bu yazı şeklinin sembolleri, Sümerlerden sonra kurulan Mezopotamya ve Anadolu uygarlıklarına da örnek olmuştur. Daha sonraları Mısırlılar hiyeroglif resim yazısını keşfetmişler ve kendi alfabelerini kullanmışlardır.

 Yazının icadından bu yana her medeniyet, gerek kendine has, gerekse ilişkide bulundukları medeniyetlerden etkilenerek oluşturdukları alfabeyi kullanmışlardır. Tarihten günümüze değin kullanılan alfabelerin neler olduğu sıralamak mümkündür. Bunlar, şu şekildedir:

Orta Tunç Devri Alfabesi (MÖ 19. yy)

İlk Keldani Alfabesi (MÖ 14. yy)

Ugarit Alfabesi (MÖ 13. yy)

Fenike Alfabesi (MÖ 11. yy)

Eski-İbranî Alfabesi (MÖ 9. yy)

Sameyri Alfabesi (MÖ 6. yy)

Arami Alfabesi (MÖ 9. yy)

İbrani Alfabesi (MÖ 3. yy)

Pehlevi Alfabesi (MÖ 3.yy)

Avesta Alfabesi (MÖ 3. yy)

Brahmi Alfabesi (MÖ 3. yy)

Devanagari Alfabesi (12. yy)

Tay Alfabesi (13. yy)

Arap Alfabesi (4. yy)

Yunan Alfabesi (MÖ 8. yy)

Kiril Alfabesi (10. yy)

Latin Alfabesi  (MÖ 7. yy)

Güney Arap Alfabesi (MÖ 9. yy)

Ermeni Alfabesi (MÖ 3. yy)

Gürcü Alfabesi (5. yy)

Orhun Alfabesi (6. yy)

Türklerin tarih boyunca birden çok alfabe kullanmışlardır. Bunlar; Orhun Alfabesi, Uygur Alfabesi, Arap Alfabesi ve Orta Asya Türkleri tarafından kullanılan Kiril Alfabesi’dir. 1 Kasım 1928 yılında kabul edilen Latin Alfabesi ise Türkiye Türklerinin kullandığı son alfabedir.

Şimdi Türk eğitim sisteminin temelini oluşturan Türk alfabesi hakkında bilgiler vermek yerinde olacaktır. Türk alfabesi, Latin harfleri baz alınarak hazırlanmıştır. 1 Kasım 1928’de yeni harfleri resmî olarak kullanılmaya başlanmıştır. Toplamda 29 harften meydana gelen alfabenin 8’i sesli (ünlü); 21 tanesi sessiz (ünsüz) harften meydana gelmektedir. Yabancı kökeni kelimelerde geçen bazı kelimelerde karışıklığı önlemek maksadıyla a, u ve ı harflerinin üzerilerine şapka (^) işareti eklenmiştir. Bazı kaynaklarda bu işaretin kaldırıldığı söylense de Türk Dil Kurumu’nda böyle bir ibare yoktur.

  “Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” sözü eğitimin önemini vurgulamakla birlikte öğrenilen tek bir harfin eğitim için zaruretini vurgulamıştır. Türkiye dahil, dünyanın her yerinde ilkokul düzeyindeki okullarda okuma- yazma öğretme çalışmalarının temelini öncelikle harflerin öğretilmesi oluşturur. Harflerin bütününü temsil eden alfabenin öğretilmesi eğitim ve öğretimin olmazsa olmazıdır.