krallığın ve jirondenlerin bütün çabalarına rağmen savaş iki tarafın istediği sonucu da vermedi. gerek ordu ve subayların zayıflığı ve fransız ordusunun neredeyse dağılmış olması (askerlerin büyük bir kısmı yurtdışına kaçmıştı) gerekse de sosyal ve siyasal anlaşmazlıkların ordu içinde de baş göstermesi ile aristokrat ve vatanseverlerin ayrı düşmesi sonucu disiplinin sarsılmış olması, gerekse de generallerin beceriksizliği sonucu bozgunlar arka arkaya geldi. en sonunda yüksek rütbeli komutanlar, savaşı kazanmanın imkansız olduğunu söyleyerek kralı barış yapmaya ikna etmeye çalışıyorlardı.

tüm bu olanlardan sonra milliyetçi hareket güçlendi. aristokrasi ise kurtuluşu yabancıların işgalinde bekliyorlardı çünkü devrimin kendi ülkelerine sıçrama ihtimalini tamamen ortadan kaldırmak istiyorlardı. yurtdışında ki fransız göçmenleri de orduya alınarak kendi halkına karşı savaşa zorlanıyordu.

bu olaylar karşısında yurtseverlik duygusu güçlenen halk hareketi tekrar hız kazandı. jirondenler devrimin ilk zamanlarında eylemsiz insanları bile silahlandırmaya çalışırken artık şiddetten kaçınıyor, halk hareketine bile tereddütle yaklaşıyordu.

düşmanların fransız topraklarına iyiden iyiye yaklaşmış olması jakobenlerin aralarında ki ayrılığı unutarak birleşmek istemesine yol açıyordu. alt sınıflarla çıkarlarının çok farklı olduğunu anlayan jirondenler ise bu birleşmeye karşı çıktı. mecliste diğer kanadın istifası üzerine jirondenler kralla görüşerek tek başlarına iktidarı devam ettirdi. bu olay artık iyice azalan halkla ilişkilerini de tamamen bitirmişti.

Harika, eline sağlık dostum